Na początku był kamień… Wraz z homo sapiens narodziła się czynność. Mówiąc ściślej, kamieniem miażdżono ziarna na nierówne kawałeczki. Aby ziarna odpowiednio rozdrobnić, należało przyłożyć jeszcze większą siłę i do tego równomiernie, więc zaczęto wałkować. Rozdrabniano, miażdżono, rozcierano różnorodne produkty: ziarna zbóż, przyprawy, lekarstwa. Wykorzystywano moździerze drewniane, mosiężne lub kamienne. Narzędzia te mały jeden mankament – potrzeba było dużej siły, by otrzymać zadowalającą drobność przemiału. Ostatecznie miejsce moździerza zajął poręczny młynek, który początkowo był wyłącznie żelazny.
Miałkość przemiału stała się wyznacznikiem “dobrej kawy”. Aby napar był aromatyczny a zarazem smaczny, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:
1. ziarna rozgrzewają się w trakcie mielenia, temperatura powstała w trakcie tarcia wpływa na smak naparu,
2. im bardziej jednolite cząsteczki po przemiale, tym większa kontrola podczas zaparzania,
3. im drobniejsze cząsteczki, tym więcej smaku i aromatu w naparze.
Kawę należy ponadto mielić zależnie od sposobu jej przyrządzania:
100-300 cząstek kawy: urządzenia tzw. Frencz Press (francuski tłoczek) – cząstki bardzo grube,
500-800 cząstek kawy: kawa filtrowana – ekspres przelewowy z filtrem,
1000-3000 cząstek kawy: ekspres niskociśnieniowy (dzbanek MOKA)
3500 cząstek kawy: espresso
15000-35000 cząstek kawy: kawa po turecku, pył do tygielka.